’s-Hertogenbosch, eiland in een onmetelijke zee

Omgangsstrategieën van de stedelijke overheid en de bevolking van ’s-Hertogenbosch met hoogwater en overstromingen (1740-1995)

ISBN: 978-94-6240-694-0

Eeuwenlang vaarde men in 's-Hertogenbosch met bootjes door de stad als die getroffen werd door een overstroming. De vloeren in de kathedraal van de Sint-Jan zakten dan vaak in, militairen sliepen met drie personen in bed en het gemeentebestuur coordineerde de voedseldistributie. De stad lag als een eiland in zee, onbereikbaar voor de dorpen uit de Meierij. Het dagelijks leven raakte hierdoor ernstig ontwricht.

In de periode 1740-1995 werden 's-Hertogenbosch en omgeving 81 keer getroffen door periodes van hoog water, hiervan werden er zestien als ramp aangemerkt. Dit boek geeft een inkijk op het verloop van de hulpverlening na overstromingen in 's-Hertogenbosch en omgeving en de pogingen van de overheidsorganen om de strijd tegen het water te overwinnen. Keer op keer reisden Bossche en Brabantse bestuurders hiervoor naar Den Haag om te pleiten voor verbetering van de waterstaat­kundige situatie. Een kwestie die veel volharding vereiste. Immers tot 1874 was 's-Hertogenbosch een vestingstad die onderdeel uitrnaakte van de Zuiderwaterlinie en prevaleerde het algemene lands­en defensiebelang boven het belang van de bewoners. Daarnaast was de aanpassing van de water­staatkundige situatie van de grote rivieren en de kleinere waterlopen een complexe materie. Dankzij technologische ontwikkelingen, de oprichting van een nationale waterstaatsdienst en samenwerking op landelijk, regionaal en lokaal niveau slaagde men erin de waterveiligheid te vergroten. Echter de hoogwaterperiodes in 1993 en 1995 toonden aan dat aanpassing van de strategieen ten aanzien van het waterbeheer continue noodzakelijk is. "Ruimte voor de rivier" werd het nieuwe uitgangspunt voor het beleid ten aanzien van de grote rivieren.